Historię z reguły piszą zwycięzcy. Dlatego tak ważne jest pokazanie, że to nie tylko wielkie jednostki czy też duże zbiorowości (jak narody) ukształtowały świat, w którym przyszło nam żyć.

Mój doktorat był m.in. analizą powojennej urbanizacji w Polsce na przykładzie Łodzi. Jeden z jego rozdziałów pt. „Knife in the Water”  (o tym jak czytać konflikty o przestrzeń na łódzkim blokowisku lat 60.) ukazał się w tomie Communism Unwrapped (Oxford University Press, 2012). Skrót mojego argumentu dotyczącego trajektorii Łodzi i tego w jaki sposób miasto to zostało „wypisane” z naszej narodowej historii ukazał się też po polsku. O kulturze brukowej innych miast przemysłowych pisałem też na przykładzie Bydgoszczy.

Interesuje mnie również historia klas społecznych. Napisałem analizę tego, jak podziały klasowe zostały uprzestrzennione za pomocą pojęcia „Warszawki”, oraz o tym w jaki sposób w ramach powojennej rekonstrukcji śródmieścia Warszawy wymazano z niego ślady obecności mieszczaństwa i klasy ludowej i dokonano dosłownej jego gentryfikacji.

Jednym z centralnych dla mnie pojęć jest zjawisko chamstwa. Pisałem o nim w tekście do katalogu polskiego pawilonu na międzynarodowe biennale sztuki w Wenecji oraz w artykule o „solenności” polskiej przestrzeni publicznej. W 2021 roku w wydawnictwie „Czarne” ukaże się moja książka na ten temat.